Kijk uit wat je wenst
Sinds gisteren loop ik op de Camino Primitivo, welke in Oviedo begint. Het is de oudste pelgrimsroute naar Compostela. Het vreemde is dat dit ook de rustigste route is. De meeste mensen nemen de Camino Frances, deze route ligt zuidelijker en gaat over Burgos en Leon naar Compostela. Terwijl deze route de oudste en prachtig is. Het is hier heel erg verstild en de natuur is supermooi. Veel klimmen en dalen en ik ga overmorgen een pas over van ongeveer 1.200 meter. Ik geniet heel erg. Het wandelen met de rugzak gaat steeds gemakkelijker, mijn conditie wordt beter. En ook het weer is erg goed op dit moment. Het was heel wisselvallig en nu schijnt de zon volop en is het 20 tot 25 graden, prima wandelweer.Ik ben nu nog 256 km van Compostela en heb inmiddels ruim 200 km gelopen. Dus op de helft ongeveer. Helemaal op schema, want over 2 weken wil ik in Compostela zijn.
Ik kom hier veel minder mensen tegen dan op de Camino Norte waar ik de afgelopen 2 weken op heb gelopen. Deze route loopt langs de Noordkust. Daar waren de herbergen wel eens erg vol. Ik hoopte dat ik een keer met een paar mensen in een herberg kon zijn zodat ik meer privacy, ruimte en geen last van erge snurkers zou hebben. Want zelfs met oordoppen in, is het soms nog oorverdovend. En ja hoor, toen ik tussen de Camino Norte en de Primtivo aan het lopen was, kwam in een prachtige herberg, heel groot, en daar bleek ik alleen te zijn. En wat had ik een ruimte, de hele herberg voor mij alleen, ik kon kiezen uit 20 bedden en 6 douches. Maar het voelde ook heel onheimisch. De hospitalerios gingen ook weg en ik kreeg de sleutel voor de deuren. Ik lag in bed en toen was er een aantal dronken jongeren naast de herberg aan het schreeuwen. ook waren er een aantal zwervers. Ik vond het een beetje eng worden, een beetje bedreigend. En toen ging mijn hoofd met me aan de haal. Ik zag al voor me dat ze de herberg in wilden en dat ze me misschien iets wilden aandoen. Ik had gauw mijn zakmes bij de hand gepakt en ben ogestaan om ze in de gaten te houden.
De realiteit was heel anders. De jongeren gingen weg, de zwerver lag op de bank voor de herberg rustig te slapen. En ik werd volledig met rust gelaten. Dus hoe gek kun je jezelf maken met angstige gedachten.
De volgende dag was ik overigens wel weer blij dat ik met anderen in de herberg lag, ook al was er een heel orkest snurkers. De geborgenheid van met elkaar zijn brengt me dus ook veel ;)).
Tot snel weer! liefs
Jemig, wat een verhaal weer! Ik kan me ook heel goed voorstellen dat het niet veilig voelde. Wat knap dat je dan ook in de gaten hebt dat je hoofd aan de haal gaat!
Geniet en je bent een topper!!
dikke kus, Geer
(PS: ook al ben ik zelf thuis, je zit nog steeds vaak in m'n hoofd hoor! :))
volgende keer aan joelende jongeren en zwervende bankrovers gewoon vragen of je een foto van ze mag maken voor je blog.
jouw met een zakmes zien zwaaien lijkt me richting komische thiller gaan.
maar je bent stevig aan 't stappen zeg.
en als 't weer zo blijft lijkt 't me geen straf om door die prachtige omgeving te huppelen.
ben trouwens heel nieuwsgierig naar wat je zoal bespreekt met je medecaminantes.
er zijn vast meer interessante types zoals jij die zoiets ondernemen.
succes en vooral heel veel plezier gewenst wandelwonder.
Spannend verhaal en tegelijkertijd zoo herkenbaar :-)
Fijn dat t wandelen goed gaat en grappig dat je gaandeweg bepaalde ideeen en gevoelens kunt herbeschouwen.
Wens je mooi wandelweer, antisnurkers ' nachts en geniet ze van de prachtige natuur.
Dikke knuf, liefs Rineke
nog een fijne wandelplezier verder! xxx Lydia
Heel veel genieten nog!
En inmiddels ben je alweer vele avonturen rijker...
Heel fijn om je zo te kunnen volgen. Met het schrijven van je blog zijn er vele engelen die met je meereizen.
Ik loop/ dans steeds een stukje met je mee, liefs Annelies
Wat een spannende belevenis. Een tip, ga nooit met een zakmes steken (behalve als je er een hebt die je kunt vergrendelen) , want de kans is groot dat hij dichtklapt en dan zitten je vingers er tussen.
Kom maar gewoon heelhuids terug.
Tot gauw Bart
Mooie foto's!!
Ik blijf met je meekijken waar je loopt!
Liefs van Machiel